در مورد بهائیت

به نام او


امروز بعد از مدتی برای نوشتن مطلب پشت کامپیوتر نشستم. البته حرف برای گفتن بسیار است ولی یک نکته به ذهنم آمد تا با شما خوانندگان گرامی در میان بگذارم.

مدتی در مورد بهائیت مطالعاتی داشتم. بعضی از کتابهایی که بر ضد آنها نوشته شده است را خواندم. بعد هم سراغ بعضی کتابها و مطالب خودشان رفتم ببینم آخر حرف آنها چیست. نقاطی به ذهن من آمد که شاید به ذهن خیلی ها بیاید ولی به آن توجه نکنند. قطعا این مسائل نقاط ضعف این گروه حساب می شود و در برابر آن باید پاسخگو باشند. من بسیار مختصر تنها اشاره می کنم ولی قضاوت با اهل خرد:

1- این آیین از ابتدا تا کنون متهم به رابطه با کشورهایی همچون روسیه، انگلیس، آمریکا و اسرائیل می باشد و هنوز با کمکهای مالی آنها به حیات ضعیف و رو به افول خود ادامه می دهد.


2- در کتابهای این فرقه می دیدم که تابعان این فرقه نباید در سیاست دخالتی داشته باشند در صورتی که مشخص است بسیاری از وزرای کابینه، قبل از انقلاب بهایی بوده و خدمتهای والایی در جهت ترویج آن نمودند.

3- مشخص است که آیین بهائیت کاملا منطبق بر یهودیت بوده و هر دو در یک جهت مشترک حرکت می کنند. البته مخفی نیست که بهاییت در حکم غلام حلقه به گوش و یهودیت در حکم مولا و صاحب اختیار آن می باشد.

4- واجبات و محرمات در این فرقه کاملا به تقلید از اسلام ولی بی محتوا است به طور مثال عبادت در غیر از عبادتگاه(مشرق الاذکار) حرام و عملی ریایی است. (همان خدای کلیسا که در جای دیگری قابل پرستیدن نیست). البته همین کلمه مشرق الاذکار هم دارای اشکال مفهومی است.

ان شاء الله در مطالب بعدی نکات دیگری را از این فرقه بررسی می نماییم